Deze sfeervolle scène legt een landelijk moment bij schemering vast, waar een eenvoudige ossenkar rustig staat op een modderig pad. De aardse tinten van de grond en de diepe bruinen van de gestapelde lading contrasteren met het bleke, bijna spookachtige wit van de ossen, wat een opvallende visuele balans creëert. De lucht is een zachte mix van gedempte pasteltinten, die het einde van de dag suggereren en de compositie een kalme, reflectieve sfeer geven. De penseelstreken van de kunstenaar zijn losjes maar doelbewust, waardoor de scène een gevoel van directheid en naturalisme krijgt.

De compositie is verankerd in de horizontale uitgestrektheid van het landschap, waarbij de ossen en kar iets uit het centrum geplaatst zijn, waardoor het oog van de kijker wordt uitgenodigd om over de open velden daarachter te dwalen. Het subtiele samenspel van licht en schaduw, gecombineerd met de textuur van de aarde, roept een tastbare kwaliteit op, bijna alsof men de ruwe textuur van het terrein en het gewicht van de kar kan voelen. Dit werk straalt stille waardigheid uit en vangt de ritmes van het landelijke werk en de plechtige schoonheid van een moment gevangen in de tijd.