In deze evocatieve schets zijn we getuige van de krachtige maar toch contemplatieve figuur van een man, die met een hark in de hand staat. Het personage lijkt een oudere man te zijn, die zowel wijsheid als het gewicht van arbeid belichaamt door de subtiele lijnen van zijn houding. Gekleed in eenvoudige kleding, tonen de plooien van zijn broek en de wijze waarop zijn jas losjes hangt, een leven van arbeid—een verhaal dat is doorweven in de stof van zijn kleding. Hier gebruikt Van Gogh gedurfde maar delicate penseelstreken, een techniek die doet denken aan zijn unieke stijl die emotie verbindt met rauwe menselijkheid. De bewuste keuze om de man in profiel te tonen, accentueert zijn nadenkende houding, waardoor we ons afvragen wat hij denkt terwijl hij een pauze neemt van zijn werk.

Het gebruik van monochrome tinten voegt een intrigerende laag toe, die de emoties versterkt die van de figuur uitstralen. Dit creëert een sterke tegenstelling met de witte achtergrond, waardoor de blik van de kijker zich volledig op de man en zijn hark kan concentreren, een symbool van werk en de verbinding met de aarde. Er is een hardheid in dit tafereel die zowel over eenzaamheid als veerkracht spreekt; het vertegenwoordigt misschien Van Goghs zienswijze op de arbeidsklasse—hardwerkend maar vaak over het hoofd gezien. Dit stuk weerklinkt niet alleen als een visuele representatie, maar ook als een diepere commentaar op het leven, werk en de verstrijk van de tijd. We kunnen bijna het geritsel van de droge aarde en de verre klanken van de natuur horen die de atmosfeer doordringen, naadloos samenvloeiend met de stille overpeinzingen van de man—een krachtige uiteenzetting die in een moment is gevangen.