Het kunstwerk vangt een ontroerend moment in het leven van een boerin terwijl ze zaden zaait in een landelijke omgeving. Staande met de zijkant naar de kijker, straalt haar stevige, maar zachte houding een gevoel van veerkracht en vastberadenheid uit. De eenvoudige, aarde-kleurige jurk die ze draagt, vormt zich gracieus om haar heen, terwijl haar verweerde gezicht zowel de moeite als de waardigheid weerspiegelt die inherent zijn aan het agrarische leven. De mand in haar armen suggereert het werk dat ze doet, en kleine details zoals de zaden in haar hand roepen subtiel een verbinding met de aarde op — elk zaadje is een belofte van leven dat komt.

Van Gogh's kunst straalt op in het gebruik van kleur en textuur. Het palet, gedomineerd door warme bruintinten en zachte groenen, creëert een intieme sfeer en omhult het onderwerp in de aardetinten van de natuur. De atmosferische kwaliteit van de achtergrond, met de zacht geschetste bomen, richt de aandacht op de eenzame figuur van de vrouw, en benadrukt haar relatie met de aarde. Deze keuze van compositie omringt de kijker in een staat van rustige reflectie, en moedigt hen aan om het gewicht en belang van haar stille taak te voelen. Het observeren van dit beeld gaat verder dan alleen visuele waardering; het nodigt uit tot contemplatie over de ritmes van leven en werk, diep resonans met de menselijke ervaring.