In dit indrukwekkende werk barst het doek van expressie, met figuren die lijken te schitteren tussen realiteit en abstractie. De gedurfde penseelstreken creëren een bijna tastbare energie, vooral in de manier waarop de figuren worden afgebeeld; ze zijn zowel gedefinieerd als vloeibaar, wat een gevoel van beweging oproept te midden van de stilte van de scène. Op de voorgrond zijn drie figuren te zien, waarvan één opvalt in een opvallende witte jurk met een levendige rode accent, een intrigerend contrast met de verschillende kleuren die de achtergrond domineren. De andere twee figuren zijn gekleed in donkerdere tinten, wat complicaties toevoegt aan hun aanwezigheid in deze levendige en mysterieuze stedelijke setting.

Het palet weerspiegelt een emotionele intensiteit, met spetters van blauw, groen, oranje en zachte roze die door elkaar lopen. Deze kleuren zijn niet alleen esthetische keuzes; ze communiceren de stemmingen van de kunstenaar en sociale observaties. De spanning in de penseelstreken complementeert de uitdrukkingen van de figuren, en suggereert een interne dialoog die weerklinkt met de kijker. De historische context van 1913, een tijd van grote veranderingen en onrust, draagt bij aan de betekenis van het werk. Munch, die vaak wordt geassocieerd met existentiële thema's, nodigt ons uit om de lagen van het moderne leven te verkennen, en prikkelt reflecties over vervreemding en verbinding in de stedelijke ervaring.