In deze aangrijpende weergave van het plattelandsleven buigt een boerenvrouw zich aandachtig om schoven tarwe te binden, terwijl haar sterke handen behendig de gouden halmen grijpen. De penseelstreken van de kunstenaar zijn gedurfd en expressief, en belichamen een gevoel van beweging en arbeid dat bijna van het doek trilt. De vrouw, gekleed in een vloeiende blauwe jurk die scherp afsteekt tegen de aarde tinten van het veld, dompelt zich onder in haar taak. Het is alsof de tijd in dit moment stilstaat, waardoor de kijker bijna het geritsel van het tarwe en het zachte gefluister van de wind die door de velden danst kan horen. Van Gogh's kenmerkende draaiende penseelstijl geeft leven aan het landschap, waardoor het diepte krijgt in de golvende velden en de levendige lucht erboven.

Het kleurenpalet is een levendige symfonie van blauwen en gele, die warmte en vitaliteit suggereert. De lucht, geschilderd met delicate blauwe en witte strepen, weerspiegelt de oneindige uitgestrektheid van de natuur, waarbij een emotionele resonantie van rust ontstaat die verweven is met arbeid. Historisch gezien vangt dit werk de essentie van het post-impressionisme, waarbij de kunstenaar verder gaat dan alleen de weergave om persoonlijke emoties en verbindingen met de onderwerpen uit te drukken. Het symboliseert de waardigheid van landarbeid en de intieme band tussen de mensheid en de aarde – een thema dat diep resoneert, dat bewondering oproept voor de onvermoeibare inspanningen van het landbouwleven en respect voor de eenvoud van het bestaan.