De scène ontvouwt zich als een vleugje frisse lucht, een levendig panorama van een lentedag. Velden strekken zich uit onder een hemel bezaaid met pluizige, witte wolken, die warmte en zachte bries beloven. De kunstenaar legt op meesterlijke wijze het spel van het licht vast, waarbij de zon de bloeiende bomen die het landschap sieren, lijkt te strelen. Het kleurenpalet is een symfonie van zachte groenen, delicate roze tinten en het subtiele blauw van de lucht, waardoor een gevoel van rust en vreugde ontstaat.

Je kunt bijna de zachte aanraking van de wind voelen en het geritsel van de bladeren horen. De compositie trekt de aandacht en leidt deze over de bewerkte velden waar figuren met hun werk bezig zijn, hun vormen verzacht door de nevelige atmosfeer. Het is een momentopname van het leven op het platteland, doordrenkt van een gevoel van vrede en harmonie, een getuigenis van de schoonheid van het alledaagse. De penseelstreken, vol beweging, suggereren een vluchtig moment, voor altijd vastgelegd in de tijd.