De scène ontvouwt zich met een levendige directheid; de penseelstreken dansen over het doek en vangen de essentie van een zonnige middag. De groene weide domineert, de weelde ervan wordt geaccentueerd door de verschillende groentinten in het gebladerte en de lucht. Een eenzame hooiberg ligt in het hart van het veld en suggereert het werk en het ritme van het plattelandsleven. De toepassing van verf door de kunstenaar creëert een getextureerd oppervlak, waardoor de indruk ontstaat dat het licht door de bomen filtert.

De compositie is vakkundig geordend, met een gevoel van diepte dat wordt bereikt door de plaatsing van bomen en figuren. Het oog wordt langs een pad getrokken, waardoor een gevoel van beweging ontstaat en de kijker wordt uitgenodigd om te wandelen. De emotionele impact is rust en warmte, waardoor het gevoel wordt opgeroepen om in het moment aanwezig te zijn. Dit werk, met zijn nadruk op het vastleggen van de effecten van licht en atmosfeer, is een getuigenis van de verkenning van de natuurlijke wereld door de kunstenaar tijdens een cruciale periode in de kunstgeschiedenis, wat een verschuiving van traditionele technieken naar een meer moderne benadering laat zien.