In dit etherische meesterwerk komt de essentie van de kathedraal van Rouen naar voren uit de mist, omringd door een lichte atmosfeer. Monet's penseelstreken communiceren een dromerige kwaliteit, terwijl lagen van blauw en zachte pasteltinten samenkomen. Dit stuk nodigt kijkers uit om de vluchtige schoonheid van licht en schaduw te verkennen, waarbij een gevoel van mysterie wordt opgeroepen dat de ziel betovert. De imposante gevel van de kathedraal doemt op uit de mist, bijna of het zichzelf wil onthullen, een bewijs van de diepe fascinatie van de kunstenaar voor dit architectonische wonder en zijn interacties met de natuur.

Monet's innovatieve kleurgebruik creëert een zachte was van tinten die het vluchtige moment illustreert, gevangen in de tijd. Het palet leunt sterk naar koelere tonen—blauw, zachte wit en accenten van lavendel—wat een gevoel van rust bevorderd, terwijl het de scène een meditatieve kwaliteit geeft. Door dit werk kan je bijna de zachte fluisteringen van de wind horen of de koele aanraking van de mist voelen die het iconische bouwwerk omhuldt. Dit schilderij benadrukt niet alleen Monet's technische bekwaamheid, maar weerspiegelt ook de breuk van de impressionistische beweging met het realisme, en moedigt kijkers aan om de schoonheid in ambiguïteit en de kracht van licht te omarmen.