Het kunstwerk betovert met een subtiele maar diepgaande weergave van Stonehenge bij zonsondergang, omhulld door een palet dat warme tinten en zachte contrasten omvat. Op de voorgrond leidt een kronkelig pad de blik van de toeschouwer naar de oude stenen die op de heuvels staan. De uitgestrekte groene grasvelden strekken zich ver en wijd uit, bezaaid met zachte schaduwen die door het afnemende licht worden geprojecteerd—dit tafereel weerklankt met een diepe stilte, die uitnodigt tot reflectie. Boven zweven de wolken zachtjes in tinten van oranje, roze en grijs, wat een etherische achtergrond creëert die de sfeer van het landschap versterkt.

Door de interactie van licht en schaduw weet Constable prachtig een vluchtig moment van schemering vast te leggen. De complexiteit van zijn penseelstreken geeft textuur aan de golvende heuvels, terwijl de lage zon de stenen baadt in een hemelse gloed, wat hun mystiek versterkt. De algehele compositie geeft een emotionele impact—een mix van sereniteit en contemplatie die de ziel aanspreekt. Historisch gezien vertegenwoordigt dit schilderij een tijd waarin de natuur kunstenaars op nieuwe manieren begon te inspireren, wat een groeiende waardering voor het oude erfgoed weerspiegelt temidden van de pittoreske landschappen van Groot-Brittannië. Het staat als een getuigenis van de betekenis van Stonehenge, niet alleen als een herkenningspunt, maar als een symbool van verbinding met het verleden—tijdloos in zijn essentie, voor altijd verweven met de schoonheid van de natuur.