Het portret vangt een jonge vrouw met een boeiende uitdrukking; haar milde glimlach nodigt de kijker uit in de subtiele wereld waarin ze leeft. Het licht streelt zachtjes haar delicate gelaatstrekken en benadrukt de etherische kwaliteit van haar huid, die bijna stralend lijkt tegen de donkere, sombere achtergrond. De meesterlijkheid van de kunstenaar in het gebruik van licht is duidelijk; het spel van schaduw en helderheid omlijst niet alleen haar gezicht, maar geeft het portret ook een indrukwekkende driedimensionaliteit. Deze interactie nodigt uit tot contemplatie, alsof de jonge vrouw zich bewust is van de aanwezigheid van de kijker, haar ogen schitterend van onschuldige nieuwsgierigheid.

De compositie is zorgvuldig in balans; ze is iets gedraaid, wat een dynamische hoek creëert die de blik naar het schilderij trekt. De koele tinten van haar kleding contrasteren prachtig met de warmere tinten van haar huid, en creëren een visuele harmonie die een gevoel van rust en sereniteit oproept. Het gebruik van zachte penseelstreken door Vermeer smelt samen in een delicate textuurkwaliteit, die de intieme sfeer van het werk versterkt. In dit portret voelen we een moment dat in de tijd bevroren is, een glimp in het leven van een jonge vrouw, gemarkeerd door zowel sereniteit als de mysteries van de jeugd.