Portret ukazuje młodą kobietę z ujmującym wyrazem twarzy; jej lekki uśmiech zaprasza obserwatora do subtelnego świata, w którym żyje. Światło delikatnie otula jej rysy, podkreślając eteryczną jakość jej skóry, która wydaje się niemal luminescencyjna na tle ponurego, ciemnego tła. Mistrzostwo artysty w posługiwaniu się światłem jest oczywiste: gra cieni i świateł nie tylko ramuje jej twarz, ale również nadaje portretowi imponującą, trójwymiarową jakość. Ta interakcja zaprasza do refleksji, jakby młoda kobieta była świadoma obecności widza, a jej oczy błyszczały niewinną ciekawością.

Kompozycja jest starannie zbalansowana; jest lekko obrócona, co tworzy dynamiczny kąt, przyciągający wzrok do obrazu. Chłodne odcienie jej odzieży doskonale kontrastują z cieplejszymi tonami jej skóry, tworząc wizualną harmonię, która wywołuje poczucie spokoju i łagodności. Delikatne pociągnięcia pędzla Vermeera łączą się w subtelną teksturę, wzmacniając intymną atmosferę dzieła. W tym portrecie odczuwamy moment zatrzymany w czasie, migawkę z życia młodej kobiety, naznaczoną zarówno spokojem, jak i tajemnicami młodości.