De compositie ontvouwt zich met een levendige energie, een visuele symfonie van licht en water. Het doek leeft van de dans van penseelstreken, elk een klein, zorgvuldig geplaatst stipje dat opbouwt tot een rijk tapijt van kleur. Boten, versierd met zeilen, lijken moeiteloos over een glinsterende haven te glijden; hun vormen worden gesuggereerd in plaats van gedefinieerd, een bewijs van het meesterschap van de kunstenaar in licht en perspectief. De kleuren, een delicate wisselwerking van blauw, roze en geel, roepen de zachte gloed van de dageraad op en transformeren de scène in een droomlandschap.

Het oog wordt naar het midden getrokken, waar hints van gebouwen oprijzen in de achtergrond, hun architectuur verzacht door het atmosferische perspectief. Je kunt bijna de zachte zeebries voelen en de verre kreten van de meeuwen horen. Dit werk vangt perfect de essentie van een rustige ochtend in de haven en nodigt de kijker uit om zich in zijn schoonheid te verliezen. De manier waarop het licht op het water speelt, creëert een onvergetelijk gevoel van vrede en sereniteit.