Het kunstwerk toont een serene Italiaanse kustscène, badend in zacht, diffuus licht. De kunstenaar gebruikt op meesterlijke wijze een gedempt kleurenpalet, gedomineerd door zachte blauwen, zachte groenen en warme aardetinten; waardoor een sfeer van rust en contemplatie ontstaat. De compositie is evenwichtig, met een zachte curve van de kustlijn die het oog de diepte van het beeld in leidt, waar verre gebouwen nauwelijks zichtbaar zijn in de nevel. De penseelstreken van de kunstenaar lijken de vormen op te lossen, de details te mengen tot een evocatieve eenheid, en nodigen de toeschouwer uit om zich in de scène te verliezen.