In dit verbluffende kustlandschap vangt de kunstenaar de ru schoonheid van Jávea door een levendige interactie tussen licht en kleur. De rotsachtige uitsteeksels glinsteren onder de omhelzing van de zon, hun texturen worden weergegeven met energieke penseelstreken die bijna levend lijken. De stralende blauwe tonen van de Middellandse Zee overschrijden de grenzen van louter kleur, en roepen een gevoel van rust op en het zachte geklots van golven tegen de kust; je kunt bijna de rustgevende geluiden horen terwijl het water danst rondom de stenen. Het eenzame witte bootje, klein maar betekenisvol, voegt een narratief element toe - en nodigt kijkers uit om zich de avonturen voor te stellen die hen wachten op open water.

De compositie leidt je ogen naar binnen, door de ruige voorgrond en naar de uitgestrektheid van de zee. Elke omtrek van de rotsen is geschilderd met een gevoel van urgentie, de kleuren komen naadloos samen om het spel van het licht op het oppervlak weer te geven. Sorolla's techniek, gekarakteriseerd door losse en spontane penseelstreken, vangt een vluchtige moment in de tijd; het is alsof je daar staat, de zoute lucht inademend. Dit werk illustreert niet alleen de schoonheid van de Spaanse kust, maar toont ook Sorolla's vermogen om emoties op te roepen door middel van landschap, door een eenvoudige scène om te vormen tot een diep ervaren van de grootsheid van de natuur.