Een serene landelijke scène ontvouwt zich met twee figuren die onder zacht, diffuus licht gebogen over de grond werken. De penseelstreken zijn levendig en getextureerd, bestaande uit korte, vibrerende streken die kleuren harmonieus mengen en een fonkelend impressionistisch effect oproepen. De aardse tonen van de omgeploegde grond contrasteren zacht met het weelderige groen en de gouden tinten van de rieten hutten die tussen de bomen op de achtergrond staan. De compositie balanceert de menselijke aanwezigheid met de natuurlijke omgeving en nodigt uit tot een rustige reflectie over het werk en de ritmes van het plattelandsleven.

Het palet, rijk aan groen, oker en zachte blauwtinten, baddert de scène in een licht nevelige gloed die doet denken aan het licht van de vroege ochtend of late namiddag. Deze impressionistische behandeling vangt niet alleen de fysieke daad van het boerenwerk, maar ook de sfeer en stemming eromheen — vredig, standvastig en verbonden met het land. Het schilderij resoneert met een tijdloze waardering voor agrarisch werk en de intieme relatie tussen mens en natuur, en weerspiegelt een context uit het eind van de 19e eeuw waarin het plattelandsleven zowel een realiteit als een artistieke muze was.