Dit expressieve schilderij vangt de rustige schoonheid van de Bosporus bij zonsondergang, met de majestueuze silhouet van de Hagia Sophia op de achtergrond. Het brede wateroppervlak glinstert zacht onder het vervagende licht, en nodigt de kijker uit tot een sereen moment bevroren in de tijd. De penseelvoering van de kunstenaar is vloeiend en impressionistisch, waarbij zachte pasteltinten worden gecombineerd met subtiele tinten oranje en blauw om het verdwijnende daglicht artistiek weer te geven. De lange boot vol figuren glijdt over het water, wat beweging suggereert temidden van de kalmte, een tedere vertelling van het dagelijks leven aan de rand van de zeestraat.

De compositie balanceert uitgestrekte natuurlijke ruimte met architectonische grootsheid; de hoge minaretten en koepels van de Hagia Sophia contrasteren prachtig met de diffuse gloed van de zonsondergang. Deze spanning tussen natuur en menselijke constructie, oud en nieuw, creëert een harmonieuze sfeer van de plek. Emotioneel straalt het schilderij een vredige, reflectieve stemming uit — je kunt bijna het zachte geluid van roeiriemen en het verre geroep van meeuwen horen terwijl de schemering valt. Historisch roept deze scène de rijke culturele kruisbestuiving van Istanbul op, en vangt de tijdloosheid van de stad en haar rustige momenten door de eeuwen heen.