Het kunstwerk legt een moment van dramatische schoonheid vast: een kustscène onder een stormachtige hemel. De kunstenaar gebruikt op meesterlijke wijze een palet van rijke, gedempte kleuren, waarbij de diepe blauw- en bruintinten van de zee en de lucht contrasteren met de gouden highlights die door de wolken heen schijnen. De compositie is dynamisch; het oog wordt getrokken van de schuine boom op de voorgrond, over het water naar de boten en dan omhoog naar de wervelende lucht.

De manier waarop het licht op het wateroppervlak speelt, is werkelijk boeiend en weerspiegelt de naderende storm. De penseelstreken lijken los, maar zijn precies, waardoor een gevoel van beweging en de rauwe kracht van de natuur ontstaat. Het voelt als een moment dat is vastgelegd, een ingehouden adem voordat de storm echt losbarst.

Dit werk resoneert met de geest van het einde van de 19e eeuw, een tijd waarin kunstenaars de vluchtige momenten van de wereld om hen heen probeerden vast te leggen. Het roept een gevoel van ontzag op en een gevoel van respect voor de kracht van de elementen.