In dit betoverende landschap vangt Claude Monet de serene schoonheid van de kust met opmerkelijke finesse. De scène wordt gedomineerd door twee majestueuze rotsformaties; de linker, die lijkt op een wachtende bewaker, is versierd met gouden korstmossen die zachtjes glinsteren onder de warme zonnestralen. Rechts ervan staat de indrukwekkende boog van de Porte d’Aval als een poort tussen zee en lucht, waarbij het ruwe oppervlak de gevarieerde tinten van het omringende water weerkaatst. De zee, geschilderd in rustige groen- en blauwtinten, nodigt uit tot gedachten over zachte briesjes terwijl het de basis van de kust kust en af en toe delen van het zandstrand onthult.

De algehele compositie speelt met een delicate balans van elementen. De rotsen, die stevig staan tegen de vergankelijke natuur van de golven, creëren een opvallend contrast met de zachte stroom van het water. De lucht is een zachte spel van pastelblauw, waarmee de rustige atmosfeer van de dag wordt gesuggereerd terwijl het wordt besprenkeld met kleine boten die bijna drijven als fantasierijke gedachten, die moeiteloos over de horizon glijden. Monet's vaardige penseelwork en gelaagde penseelstreken geven leven aan de scène, wat niet alleen de visuele aspecten overbrengt, maar ook de emoties die verweven zijn met een dag aan zee. Nostalgie en rust omringen de kijker en leiden hen naar herinneringen aan vervlogen zomers.