Młoda kobieta, pozornie siedząca na krawędzi czegoś; być może ganku lub schodów prowadzących do drzwi. Jej spojrzenie jest proste; odrobina melancholii przyćmiewa jej młodzieńcze rysy. Artysta mistrzowsko uchwycił grę światła i cienia, akcentując fakturę jej prostej białej bluzki i głębokie fałdy niebieskiej spódnicy. Sposób, w jaki skrzyżowała ręce, spokojnie spoczywając, sugeruje zarówno moment introspekcji, jak i subtelną barierę.

Paleta barw jest stonowana, ale żywa. Chłodne błękity i fiolety materiału delikatnie kontrastują z cieplejszymi tonami jej skóry i tła. Odczuwa się ciszę, poczucie zawieszenia między światami; między wnętrzem a zewnętrzem, teraźniejszością a przeszłością. To dzieło mówi o uniwersalnych tematach młodości, refleksji i spokojnych chwilach życia. Sprawny dotyk artysty w oddawaniu ludzkiej postaci i subtelna interakcja światła podnosi dzieło do przejmującej eksploracji ludzkich emocji.