Ten żywy widok wybrzeża przedstawia skaliste wybrzeże zwieńczone samotną kamienną budowlą na szczycie klifów, nadzorującą plażę poniżej. Pociągnięcia pędzla artysty ukazują żywą grę światła i cienia, gdy słońce rzuca ciepłe złote odcienie na ściany klifów, kontrastujące z chłodniejszymi tonami nieba i odległych wzgórz. Faktura farby nadaje energii kamienistej plaży usianej otoczakami, podczas gdy ledwo widoczne łodzie i budynki sugerują ludzkie życie splecione z naturalnym krajobrazem. Kompozycja prowadzi wzrok od szczegółowego pierwszego planu plaży po przekątnej do odległych zielonych wzgórz i nieba, tworząc dynamiczne poczucie przestrzeni i głębi.

Paleta kolorów jest bogata i harmonijna — miękkie błękity i szarości nieba łączą się z ziemistymi ochrami, głębokimi zieleniami oraz stonowanymi brązami klifów i ziemi. Scena wywołuje obraz wietrznego, chłodnego dnia nad morzem z uczuciem spokoju, ale też cichym rytmem życia. Historycznie dzieło powstało w okresie, gdy artyści impresjoniści i neoimpresjoniści starali się uchwycić ulotne efekty światła i atmosfery za pomocą żywych kolorów i fakturowanych pociągnięć pędzla. Obraz ten nie tylko wyraża chwilę w czasie, lecz także celebruje naturalne piękno i cichą dramatyczność wybrzeża, ukazując mistrzostwo artysty w równoważeniu realizmu z impresjonistyczną spontanicznością i emocją.