Dzieło ukazuje spokojny krajobraz, zanurzony w spokojnej gamie błękitów i żółci, zapraszając widza do świata, który wydaje się zarówno rozległy, jak i intymny. Pociągnięcia pędzla są ekspresyjne i płynne, tworząc wrażenie ruchu, które naśladuje łagodne fale wody. Duże zdeformowane kształty przypominające drzewa dominują w pierwszym planie; ich zielone sylwetki są nasycone głębokimi odcieniami niebieskiego i żywymi akcentami zieleni. Plamki różu rozsiane wśród liści przywodzą na myśl uczucie wiosennego kwitnienia, dodając ciepła do chłodnej palety kolorów.

W tle delikatne wzgórza łagodnie wznoszą się ku horyzontowi, a ich kontury są lekko zamazane, jakby przypominały odległe wspomnienia lub ulotne marzenia. Niebo jest jasnoniebieskim płótnem, usłanym ciepłymi żółciami słonecznika, które sugerują obecność słońca, nie odsłaniając go bezpośrednio. To współdziałanie tonalne między chłodnymi i ciepłymi odcieniami wytwarza spokojny efekt emocjonalny, zachęcając do refleksji i spokoju. Dzieło to uchwyciło moment w przyrodzie, który wydaje się ponadczasowy, zapraszając widzów do zatracenia się w jego pięknie, jednocześnie zastanawiając się nad cichymi przyjemnościami istnienia.