Ten urzekający pejzaż przedstawia spokojny widok na rzekę płynącą leniwie obok bujnego, zielonego wzgórza, na którego szczycie znajduje się zespół urokliwych domów oraz wysoka wieża kościelna. Kompozycja opiera się na wyraźnym kontraście między ciemnym, niemal sylwetkowym urwiskiem a miękkimi, delikatnymi kształtami puszystych chmur na jasnym niebie, tworząc poetycką równowagę między naturą a ludzkim osiedlem. Pociągnięcia pędzla są gładkie, lecz ekspresyjne; liście ukazane są w okrągłych, niemal karykaturalnych pękach, które zapraszają oko do wędrówki i wyczuwania miękkości liści oraz łagodnych zakrętów brzegu wody.

Paleta kolorów jest stonowana, ale sugestywna; głębokie zielenie łączą się z wyciszonymi purpurami i odcieniami szarości wody i odległych wzgórz, przełamane bladymi błękitami i bielą nieba, co nadaje scenie lekkości i przestrzeni. Obraz subtelnie oddaje światło – cienie miękną i delikatnie się rozmywają, refleksy na wodzie migoczą ledwie zauważalnie, tworząc spokojną, kontemplacyjną atmosferę chłodnego poranka lub późnego popołudnia. Ogólne wrażenie emocjonalne to poczucie bezczasowego, wiejskiego spokoju, przerywanego jedynie delikatnym szumem wiatru i odległym szemraniem życia wsi.