Scena rozwija się z poczuciem cichej intymności. Dwie postacie obejmują się, ciepłe tony ich ubrań i otaczającego pokoju tworzą poczucie komfortu i bliskości. Użycie przez artystę uproszczonych form i spłaszczonej perspektywy wywołuje silną reakcję emocjonalną. Kompozycja jest starannie zrównoważona, a postacie działają jako centralny punkt w starannie zaaranżowanej przestrzeni domowej, wypełnionej ukrytymi historiami życia codziennego. Sposób, w jaki światło pada na pomieszczenie, sugeruje moment uchwycony w czasie, być może koniec długiego dnia.

Technika artysty, charakteryzująca się ograniczoną paletą i precyzyjnym pociągnięciem pędzla, podkreśla emocjonalną głębię sceny. Zauważ, jak cienie grają na obiektach; daje poczucie realizmu, tak jakbyśmy oglądali prawdziwy moment. Geometryczne kształty mebli kontrastują z miękkością postaci, podkreślając ich intymną relację. Obraz ten odzwierciedla również szersze trendy artystyczne końca XIX wieku, a mianowicie eksplorację współczesnego życia i intymnych doświadczeń.