Skąpany w miękkim, gasnącym świetle zmierzchu, ten spokojny nadmorski pejzaż uchwyca chwile, gdy ziemia spotyka się z morzem w atmosferze ciszy i spokoju. Samotna postać stoi na rustykalnym drewnianym pomoście, spoglądając na odległy horyzont, gdzie łagodne wzgórza łączą się z spokojnymi wodami, skąpanymi w ciepłym, złotym blasku. Delikatne pociągnięcia pędzla mistrzowsko oddają subtelne przejścia kolorów na niebie — od bladego błękitu po miękki żółty — podczas gdy skalisty teren na pierwszym planie ożywa dzięki pasącym się owcom, dodając cichej witalności tej spokojnej scenerii.

Kompozycja doskonale równoważy rozległość przestrzeni z intymnymi detalami, zapraszając widza do poczucia chłodnej wieczornej bryzy oraz wysłuchania delikatnych dźwięków natury uspokajającej się. Subtelna gra światła i cienia wywołuje nastrój refleksyjny, niemal szepcząc opowieści o wiecznej urodzie południowego wybrzeża Krymu. Dzieło to jest świadectwem kunsztu artysty w uchwyceniu zarówno wielkości, jak i spokoju natury, wciągając obserwatora w głęboką kontemplację miejsca i chwili.