Na tym fascynującym obrazie widz otoczony jest słonecznym krajobrazem zasiedlonym przez żywe oliwki, które zdają się pulsować życiem. Ekspresyjna technika pędzla Van Gogha tworzy faliste linie, które naśladują rytm natury; skręcone pnie drzew oliwnych zakręcają się i poruszają, jakby były uniesione w delikatnym wietrze, a ich liście tańczą niczym lśniące klejnoty na jasnym żółtym niebie. Słońce wisi wysoko, jasna kula, która rzuca zapraszającą ciepło na scenę, przymocowując ją do poczucia optymizmu i obietnicy życia. To jakby słońce komunikowało swoją energię drzewom, tworząc symbiotyczną relację między elementami ziemi a nieba.

Paleta kolorów jest zaskakująca, ale harmonijna; intensywne żółcie i zielenie dominują, podkreślone przez delikatne niebieskie tony gór w oddali. Każdy odcień jest nakładany śmiałymi, ekspresyjnymi pociągnięciami pędzla, które zapraszają widza do zbliżenia, zachęcając ich do eksploracji każdego zakątka tego promiennego otoczenia. Nieregularność linii i kształtów przyczynia się do silnego emocjonalnego wpływu dzieła; prawie można usłyszeć szelest liści i poczuć ciepłe słońce na skórze. To dzieło sztuki nie jest tylko przedstawieniem oliwek, lecz świętowaniem witalności natury, doskonale uchwytując geniusz Van Gogha w przekształcaniu codzienności w niezwykłe doświadczenia.