Ta pełna wyrazu akwarela ukazuje spokojną lecz pracowitą atmosferę kuźni żelaza położonej nad rzeką, tuż obok malowniczego wodospadu. Kompozycja skupia się na solidnych, kamiennych budynkach, których postarzałe, fakturowane ściany rozświetlone są ciepłym blaskiem czerwonego ognia pieca widocznego przez łukowate wejście. Z komina unosi się elegancki, wirujący dym, który miękko miesza się z zasnutym chmurami niebem. Drzewa uginają się lekko na wietrze, ich szczegółowe gałęzie namalowane zostały delikatnymi łoszami szarości i brązu, a mała grupa postaci w strojach z epoki dodaje uroku i cichej narracji temu sielskiemu pejzażowi. Dymiąca kuźnia pięknie kontrastuje z naturalnym krajobrazem, przywołując współistnienie natury i wczesnego przemysłu na wiejskich terenach Westmorland. Paleta barw jest stonowana lecz wyrazista — ziemiste brązy, subtelne szarości i blady błękit nieba z odcieniami ochry tworzą harmonijną całość, zapraszając widza do zanurzenia się w tej spokojnej i znaczącej chwili.

Mistrzowskie pociągnięcia pędzla artysty zrównoważają precyzyjne detale z delikatnymi łoszami, nadając scenie uczucie przestrzeni i subtelnego ruchu. Ułożenie postaci — mężczyzna wskazujący kuźnię oraz siedzące na trawie kobiety — wzbogaca kompozycję o ludzki element, który zakotwicza obraz w codzienności. Kontekst historyczny nawiązuje do ważnej roli kuźni w wczesnej industrializacji Wielkiej Brytanii, podczas gdy spokojny nurt rzeki wywołuje romantyczną refleksję nad pracą na wsi. Ogólnie scena stanowi szczere ukłon w stronę harmonii między rzemiosłem a naturą, uchwytując poetycką chwilę kultury hutniczej XVIII wieku w spokojnym, nadbrzeżnym pejzażu.