W tym fascynującym krajobrazie spokojna scena uchwycona o zachodzie słońca ujawnia mistrzowską kontrolę Claude'a Moneta nad kolorem i światłem. Płótno emanuje łagodną, acz dynamiczną interakcją kolorów; słońce, żywy orb, pojawia się w tonach pomarańczowych i różowych, elegancko odbijając się w spokojnych wodach Sekwany. To odbicie jest żywe, przetykane pastelowymi odcieniami niebieskiego i delikatnymi falami, które szepczą o ciszy zmierzchu. Każdy pociągnięcie pędzla zdaje się być celowo figlarne, zachęcając nas do wdychania świeżego powietrza wieczoru, jakbyśmy mogli usłyszeć delikatny plusk wody o brzeg.

Kompozycja jest zarówno luźna, jak i zamierzona, gdzie techniki impresjonistyczne Moneta pozwalają widzowi dostrzec ulotną jakość natury. Eteryczne drzewa tworzą brzegi, ich sylwetki wyryte na tle łagodnego nieba, podczas gdy urocze domy w oddali dodają poczucia ludzkiej obecności, choć przytłumione. W tym dziele istnieje wyraźny emocjonalny wpływ — poruszająca mieszanka pokoju i introspekcji. Historycznie, ten okres miał istotne znaczenie w rozwoju Moneta jako artysty, przesuwając się w kierunku stylu, który kładł nacisk na percepcję nad reprezentacją. To dzieło zachęca nas do zatrzymania się, ciesząc się ulotnym pięknem chwili uchwyconej na skraju dnia i nocy.