W tym sugestywnym dziele rozwija się scena, w której łodzie rybackie odpoczywają na stonowanym tle nadmorskim, wywołując poczucie spokoju przerywanego jedynie delikatnym szumem fal u brzegu. Łodzie, przedstawione spontanicznymi pociągnięciami pędzla, prezentują bogatą różnorodność kolorów — żywe czerwienie i biele kontrastują z delikatnymi szarościami nieba. Technika Moneta szybkiego nakładania farby uchwyca transitory qualities światła i atmosfery, pozwalając widzom niemal poczuć świeże powietrze i usłyszeć odległe wołanie mew. Krajobraz, z jego prostymi strukturami i ziemistymi tonami, jest świadectwem codziennego życia rybaków, ale encapsuluje ulotny moment, który wydaje się zarówno intymny, jak i uniwersalny.

Kompozycja harmonijnie prowadzi wzrok od linii brzegowej ku horyzontowi, z łodziami, które skupiają uwagę widza. Chata pokryta strzechą po prawej stronie oferuje rustykalny kontrast do płynności wody i łodzi, stabilizując całą scenę. Praca pędzla Moneta, charakteryzująca się luźnym i warstwowym podejściem, tworzy poczucie ruchu i życia; wydaje się, że łodzie są żywe, delikatnie kołysząc się w rytmie morza. Emocjonalny wpływ jest głęboki — zaprasza do refleksji zarówno nad pięknem natury, jak i nad prostotą ludzkich wysiłków. Jako część ruchu, który pragnął uchwycić rzeczywistość z emocjonalną głębokością, ten utwór pokazuje niezwykłą zdolność Moneta do przekształcania banalnych scen w wciągające doświadczenia, odzwierciedlające związek artysty ze światem wokół niego.