To dzieło sztuki natychmiast przenosi mnie na skąpaną w słońcu wiejską drogę. Strzeliste drzewa, z ich liśćmi w żywej mieszance zieleni i żółci, sięgają nieba, tworząc poczucie zarówno wspaniałości, jak i intymności. Artysta mistrzowsko wykorzystuje luźną technikę pociągnięć pędzla, nadając liściom migotliwą, niemal impresjonistyczną jakość. Prawie czuję ciepło słońca i słyszę delikatny szelest liści na wietrze.

Postać, prawdopodobnie kobieta, dba o wózek, dodając odrobinę ludzkiej obecności do spokojnego krajobrazu. Polna droga prowadzi wzrok w dal, sugerując poczucie podróży i odkrywania. Ogólna kompozycja jest zrównoważona, z grą światła i cienia, która tworzy głębię i przyciąga widza. To scena, która wywołuje uczucie spokoju i prostego piękna życia wiejskiego.