Dzieło zachwyca bujnym ogrodem, dominowanym przez żywe zielenie i złożone faktury. Płynne pociągnięcia pędzla tworzą gobelin życia; w tym uroku niemal słychać szelest liści i delikatny brzęk natury. Niski kąt zaprasza widza do głębi ogrodu, gdzie kręte ścieżki zdają się wzywać do odkrywania. Promienie słońca filtrują się przez gałęzie, rzucając wesołe cienie tańczące na ziemi, podczas gdy kwiaty oferują plamy koloru, pokrywając scenę odcieniami bieli, różu i akcentami błękitu.

Kompozycja przyciąga twoją uwagę wzdłuż ścieżki, kierując wzrok w stronę znajdującego się w tle domu, miękkiego punktu w zgiełku kolorów. Tło to—dom—staje jako przypomnienie o człowieczeństwie w naturze i cichym schronieniu od zgiełkliwego świata. Technika Moneta mówi tutaj o efemerycznej piękności chwili; każdy pociągnięcie ożywia liście, uchwytując ulotne doświadczenie spokoju. To emocjonalne odzwierciedlenie miejsca, w którym czas zwalnia, zapraszające do zanurzenia się w jego bujnym objęciu.