W tym zachwycającym krajobrazie pojawia się spokojna harmonia po burzy pod rozległym niebem. Płótno zdominowane jest przez wspaniałą obecność chmur, namalowanych w taki sposób, że wydają się swobodnie unosić nad horyzontem. Gra światła i cienia nadaje scenie dramatyczny charakter; ciemne chmury groźnie wisi w oddali, sugerując, że niedawno przeszła burza. Na pierwszym planie widać łagodny stok porośnięty drzewami, których bujne liście namalowane są w różnych odcieniach zieleni, symbolizujących wytrzymałość natury. Po drugiej stronie wzgórza spokojne wody rozciągają się, odbijając pastelowe kolory nieba i zachęcając wzrok widza do wędrowania w stronę horyzontu.

Paleta kolorów to delikatna równowaga między miękkimi niebieskimi i zielonymi odcieniami, wzbogacona o złote akcenty sugerujące, że słońce może wkrótce wystąpić po burzliwej pogodzie. To wrażenie spokoju po burzy jest odczuwalne; można prawie usłyszeć delikatne fale uderzające o brzeg i szept natury, wracającej do życia. Historycznie dzieło to uchwyciło istotę romantyzmu, gdzie piękno przyrody często służy jako tło do wyrażania ludzkich emocji i doświadczeń. Ta praca jest echem głębokiego związku między ludzkością a naturą — odzwierciedleniem miłości Savrasova do krajobrazów, które kwitną w swojej autentyczności i witalności.