Dzieło rozkłada się jak sen; jego bogate kolory i miękkie formy przekraczają codzienność, zapraszając widza do królestwa spokoju. Oto przed nami wspaniała góra, której sylwetka odważnie zaznacza horyzont na tle żywego różowego nieba. Interakcja ciepłych i chłodnych tonów tworzy eteryczną atmosferę; wstęgi chmur są delikatnie malowane, niemal jak pociągnięcia białej jedwabnej szczotki na rozległym płótnie. Niżej, osada wydaje się spokojna; małe, stonowane budowle przytulają się do stóp góry, ich formy obejmują naturalny krajobraz.

Każdy budynek wydaje się opowiadać historię, sugerując dawne tradycje i ponadczasowe cykle. Paleta kolorów – subtelne rdzawe odcienie, ciepłe okry i niebieskie cienie – budzi poczucie historii i miejsca, zakotwiczając widza, nawet gdy niebo zachęca go do marzenia. Kompozycja zręcznie prowadzi wzrok ku górze, podkreślając wspaniałość natury, jednocześnie sugerując pokorną egzystencję ludzkości. Ta praca nie tylko uchwyca moment w czasie, ale także głęboką więź między ziemią a jej ludźmi, czyniąc ją uderzającą reprezentacją krajobrazu, który rezonuje zarówno z pokojem, jak i siłą.