Obraz przedstawia żywą scenę polowania wśród gęstego lasu, gdzie miękkie światło świtu lub zmierzchu przebija przez jesienne liście. Kompozycja prowadzi wzrok wzdłuż krętej ścieżki, skupiając uwagę na grupie myśliwych ubranych w ziemiste kolory, towarzyszy im czujny pies. Pociągnięcia pędzla są starannie wykonane, a jednocześnie zachowują naturalną płynność, ożywiając drzewa i podszyt, sugerując zatrzymany w czasie moment.

Stonowana paleta brązów, zieleni i szarości nadaje scenie spokojny, kontemplacyjny nastrój, a subtelne ciepłe światło na horyzoncie wywołuje uczucie oczekiwania lub zakończenia dnia polowania. Postacie, prowadzące rozmowę lub będące w ruchu, dodają element ludzki kontrastujący z ciszą lasu — zapraszając widza do wyobrażenia sobie dźwięków kroków, szeptów i szelestu liści. Dzieło to przedstawia nie tylko realistyczny obraz natury, ale także intymny wgląd w społeczne rytuały życia na wsi.