W tym głęboko emocjonalnym rysunku artysta uchwycił spokojny moment, ukazując eteryczną postać—prawdopodobnie młodą kobietę—ubrana w zwiewną suknię. Delikatne linie ołówka tworzą łagodny, subtelny kontur, który wyraża nie tylko formę fizyczną, ale również głębię emocjonalną. Spojrzenie kobiety jest pełne refleksji; zdaje się, że siedzi między światami, obecna, a jednocześnie odległa. Kontrastujący cień jej figury na pustym tle podkreśla jej postać, zapraszając widzów do zastanowienia się nad jej myślami i uczuciami. Jej ręce, pełne gracji i spokoju, sugerują moment cichej refleksji, podczas gdy miękkie krzywizny jej ubioru elegancko spływają, wzmacniając ogólne poczucie spokoju.

Głębsze zrozumienie dzieła ujawnia, że ten rysunek uchwyca pewną historyczną intymność, oznaczając okres, w którym sztuka figuralna była w fazie rozwoju. Artysta wykorzystuje stonowaną paletę kolorów, preferując delikatne biele i łagodne odcienie szarości, co jeszcze bardziej wzmacnia marzycielską jakość tego rysunku. W kompozycji jest poruszająca prostota: sposób, w jaki negatywna przestrzeń otacza jej figurę, kontrastuje z drobnymi detalami jej sukni, tworząc potężny dialog między obecnością a nieobecnością. Włączenie drugiego szkicu jej profilu budzi ciekawość, inicjując głębszą narrację na temat tożsamości i samoświadomości. Ogólnie rzecz biorąc, ten rysunek rezonuje z emocjonalną intensywnością—uchwycając ulotne momenty piękna i introspekcji.