Obraz przedstawia samotnego ogrodnika stojącego zamyślonemu obok stogu siana pod pochmurnym niebem na bujnej wsi w Éragny. Malowidło pełne jest fakturalnych pociągnięć pędzla, które ożywiają naturalne otoczenie — szorstki stóg siana, liściaste drzewa i gęsta zieleń zostały przedstawione z namacalną bezpośredniością. Stonowana, ziemista paleta kolorów zieleni, brązów i miękkich szarości odzwierciedla łagodne światło pochmurnego dnia, nadając kompozycji spokojny, kontemplacyjny nastrój. Postawa i strój postaci — szeroki słomkowy kapelusz i roboczy fartuch — głęboko zakorzeniają ją w tym wiejskim świecie, podkreślając intymne powiązanie człowieka z naturą. Można niemal usłyszeć szelest liści i poczuć zapach świeżej ziemi, wyczuwając delikatną wagę pochmurnego nieba.

Kompozycja równoważy pionowe linie drzew i postaci z miękkimi liniami poziomymi pola i horyzontu, prowadząc wzrok widza w naturalnym przepływie. Impresjonistyczna technika, charakteryzująca się luźnymi, ekspresyjnymi pociągnięciami pędzla, tworzy subtelną grę światła i cienia, która zdaje się poruszać wraz z wyobrażonym powiewem wiatru. Namalowane w 1899 roku dzieło odzwierciedla okres, w którym artysta był głęboko zaangażowany w życie wiejskie i spokojne rytmy natury, podkreślając artystyczne oddanie uchwyceniu ulotnych chwil z prawdziwością i głębią. Emocjonalny przekaz tkwi w prostocie — skromny moment wyniesiony do poetyckiej medytacji o pracy, krajobrazie i subtelnym pięknie pochmurnego dnia.