Praca przedstawia rozległy krajobraz panoramiczny, pełen dramatycznych szczytów i spokojnych dolin, budząc głębokie uczucie spokoju. Kompozycja dzieli się na dwie odrębne sekcje: górna część odkrywa potężne góry otoczone delikatnymi mgłami, podczas gdy dolna część ukazuje spokojne wody odzwierciedlające łagodne kontury otaczającej roślinności. Lushne drzewa, przedstawione z dokładnymi pociągnięciami pędzla, delikatnie się kołyszą, jakby szeptały tajemnice natury. Każdy element został zręcznie umieszczony, aby prowadzić wzrok widza przez spokojny krajobraz—gdzie widać mocne woły powoli sunące ścieżką, co jest ukłonem dla harmonijnej relacji między naturą a życiem wiejskim.

Artysta stosuje monochromatyczną paletę, która urzeczywistnia subtelność, polegając na różnych odcieniach tuszu. To tworzy fascynującą grę światła i cienia, nadając niemal eteryczną jakość, która głębiej przyciąga widza do istoty sceny. Emocjonalny wpływ jest głęboki; czuje się zarówno nostalgiczne pragnienie prostszych czasów, jak i więź z ogromem natury. Historycznie takie krajobrazy często służyły jako medytacja nad miejscem ludzkości w kosmosie, odzwierciedlając filozofie głęboko zakorzenione w chińskiej kulturze. Dzieła Wu Hufana stanowią znaczący wkład w ten gatunek, uosabiając nie tylko artystyczne umiejętności, ale także głęboki szacunek do natury, zapraszając nas do zatrzymania się i refleksji.