W tym spokojnym krajobrazie łagodna rzeka płynie, jej powierzchnia błyszczy w plamach topniejącego lodu; niemal można usłyszeć delikatne pluskanie wody o zamrożone resztki unoszące się jak eteryczne szepty na ogromnej płaszczyźnie cieczy. Brzegi rzeki zdobią wysokie i smukłe drzewa, które wznoszą się w stronę nieba, ich gałęzie sięgają w górę, owinięte w delikatne odcienie różu i przytłumionego zieleni. Pociągnięcia pędzla Moneta wydają się niemal improwizowane, tworząc jasne ślady, które wywołują ulotne chwile poranka lub zmierzchu - poetycki dotyk koloru i formy.

Paleta odzwierciedla delikatną równowagę; łagodne niebieskie, zielone i ciepłe różowe kolory gładko się łączą, sugerując atmosferę spokoju i introspekcji. Subtelne przejścia światła uchwycają efemeryczną jakość cennych chwil w naturze, pozwalając widzowi poczuć puls życia i nieuchronność zmian. To dzieło, namalowane w 1880 roku, wspaniale odzwierciedla ducha impresjonizmu - spontaniczny wyraz emocji przekazywany w jednej chwili czasu, zapraszając do pozostania w jego spokojnym pięknie.