Na tym żywym obrazie delikatny most elegancko łukowato przechodzi nad spokojnym stawem, będąc portalem do kojącego świata natury. Otaczająca go bujna zieleń namalowana jest eksplozją faktur i kolorów, przywołując subtelne szelesty liści i delikatny szmer pobliskiego strumienia. Pociągnięcie pędzlem Monet jest zarówno żywe, jak i płynne, nadając uczucie ruchu, jakby sam wiatr tańczył w tej scenie. Niebieski most kontrastuje pięknie z zielenią i stonowanymi odcieniami ziemi, tworząc wizualny punkt, który przyciąga wzrok ku błyszczącej wodzie w dole, pokrytej unoszącymi się liliami wodnymi.

W tym dziele jest coś magicznego; światło łagodnie przesiane przez drzewa otacza wszystko ciepłym blaskiem, rzucając cienie, które tańczą na płótnie. Prawie można usłyszeć delikatny brzęk natury — melodię składającą się z ptasiego śpiewu i łagodnego plusku wody. To szczególne dzieło odzwierciedla fascynację Moneta uchwyceniem chwil, które przemijają oraz ulotnej piękności, jaką znalazł w swoim ogrodzie w Giverny, przypominając o harmonii między ludzkim dziełem a ciągle zmieniającym się pejzażem natury.