W tej urzekającej kompozycji widz jest natychmiast urzeczony żywymi kolorami tańczącymi na płótnie. Figury, zatrzymane w momencie kapryśnej celebracji, zapraszają nas do świata, w którym mitologia ożywa. W centrum dzieła Cymon i Ifigenia stoją razem, a ich wyrazy twarzy ucieleśniają mieszankę intrygi i niewinności. Ifigenia, otulona prostą białą szatą, wydaje się zarówno eteryczna, jak i ugruntowana; jej skromna odzież wspaniale kontrastuje z bujnymi, kolorowymi postaciami wokół niej. Cymon, w futrze z lamparta, emanuje solidną energią, podkreślając mieszankę siły i czułości. To przeciwieństwo tchnie życie w scenę, sprawiając, że tematy przyciągania i odkrywania rezonują głęboko.

Tło prezentuje gamę kontrastujących odcieni, od głębokich zieleni natury po bogate czerwienie i błękity drapowanych figur, tworząc scenę, która wydaje się prawie zaczarowana. Kompozycja jest sprytnie ułożona, prowadząc wzrok przez splecione pozy postaci. Każdy element—czy to liście, czy płynące draperie, czy wyraziste wyrazy—harmonijnie się łączą, tworząc żywą narrację klasycznej legendy. To dzieło nie tylko przedstawia scenę; zaprasza widza do udziału w radości i tańcu chwili. Pojawia się uczucie nostalgii, zachęcające do refleksji nad ponadczasową naturą miłości i towarzystwa, podczas gdy kontekst historyczny podkreśla zobowiązanie do ożywienia tradycyjnych motywów w nowoczesnym języku artystycznym.