W tym arcydziele rozwija się spokojny krajobraz, ukazujący mistrzostwo w zmieniających się fakturach i delikatnych detalach. Potężne góry majestatycznie wznoszą się w tle, owinięte delikatną mgłą, która łagodzi ich szorstkie krawędzie i nadaje im eteryczną jakość. Ten atmosferyczny efekt zaprasza widza do refleksji nad głębszymi tematami natury i trwałości. Na pierwszym planie znajdujemy gromadę splątanych drzew — każda gałąź starannie przedstawiona, jakby szeptała historie czasu. Subtelne zielenie i błękity ich liści rzucają się w oczy na tle bardziej stonowanych tonów skał, tworząc uderzający kontrast, który przyciąga wzrok.

Woda płynąca z pobliskiego strumienia delikatnie spływa po skałach, akcentowana białymi bąbelkami, które emanują witalnością. Tutaj artysta stosuje delikatną technikę pędzla, aby przekazać zarówno ruch, jak i spokojność — interakcję uchwyconą w każdym delikatnym falowaniu. Emocje także przepływają przez ten obraz, rezonując z poczuciem spokoju i refleksji, zapraszając widzów do zagubienia się w spokojnym pięknie tej sceny. Historycznie, to dzieło łączy się z bogatą tradycją chińskiego malarstwa krajobrazowego, w którym artyści często starają się harmonizować ludzkie emocje z naturalnym światem, co jeszcze bardziej zwiększa jego znaczenie artystyczne jako odzwierciedlenie kontemplacyjnego ducha powojennej Chin.