Praca ukazuje samotną postać siedzącą na zniszczonym płocie, spoglądającą na rozległy, otwarty krajobraz. Scena jest oddana w delikatnej, niemal sepiowej palecie, co nadaje jej poczucie nostalgii i cichej kontemplacji. Artysta mistrzowsko wykorzystuje kreskę, aby zdefiniować faktury drzew, surowego płotu i subtelne szczegóły odzieży postaci. Kompozycja jest zrównoważona, z mężczyzną umieszczonym nieco poza środkiem, kierując wzrok na rozległość pól i ku odległemu horyzontowi, tworząc poczucie spokojnej izolacji i głębokiego związku z naturą. Gra światła i cienia na krajobrazie dodaje głębi i objętości. To obraz, który przywołuje poczucie tęsknoty, być może refleksję nad życiem, pracą lub prostym pięknem wiejskiego istnienia.