Obraz zaprasza widza do hipnotyzującej zabawy koloru i światła na powierzchni wody. Prawie marzycielska jakość jest osiągana dzięki płynym pociągnięciom pędzla, które wywołują poczucie ruchu; delikatne fale odbijają błyski światła, sugerując zmieniającą się atmosferę. Na płótnie dominują łagodne odcienie niebieskiego i zielonego, przerywane ciepłymi plamami pomarańczowego i różowego—może resztki zachodu słońca lub pierwsze światło poranka. Patrząc dłużej, pojawiają się kształty, które mogą być łabędziami lub łodziami, prawie duchowo w swojej eterycznej obecności.

Technika Monet pozostawia wrażenie spokoju i introspekcji; kolory płynnie mieszają się, tworząc miękki, rozmyty efekt, który zaprasza do spokojniejszej refleksji nad pięknem natury. Ten obraz, będący częścią szerszego badania światła i jego ulotnych cech, rezonuje z emocjami widza—delikatne stąpanie na granicy między rzeczywistością a iluzją. Historyczny kontekst, w którym został stworzony—w szczycie impresjonizmu—odzwierciedla ruch, który celebrował ulotne chwile życia, zapraszając nas do spojrzenia poza proste przedstawienie ku istocie samego doświadczenia.