งานศิลปะนี้ทำให้เราดื่มด่ำไปกับฉากสวนอันเงียบสงบ ซึ่งความอบอุ่นของชีวิตในบ้านค่อยๆ เผยออกมา เราเห็นกลุ่มตัวเลข ช่วงเวลาอันอ่อนโยนที่ถูกจับไว้ในกาลเวลา ผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ในชุดสีอ่อน โดยให้ความสนใจไปที่เด็กเล็กในอ้อมแขนของเธอ บางทีอาจเย็บผ้าหรือซ่อมแซมสิ่งของ รอบๆ ตัวเธอ เด็กๆ เล่นกัน: คนหนึ่งยืนอยู่ข้างรถเข็นเด็กที่สง่างาม และอีกคนที่มีผมสีบลอนด์ กำลังหมอบอยู่ใกล้ๆ ฉากนี้อาบไปด้วยแสงธรรมชาติที่อ่อนโยน กรองผ่านใบไม้ของต้นไม้ และทอดเงาอ่อนๆ ลงบนลานสถาปัตยกรรมในพื้นหลังบ่งบอกถึงสภาพแวดล้อมที่เงียบสงบ เกือบจะเหมือนอาราม ผลกระทบโดยรวมคือการสังเกตอย่างเงียบๆ รูปถ่ายของการดำรงชีวิตประจำวันที่ถูกยกขึ้นสู่ขอบเขตของศิลปะ ฉันแทบจะได้ยินเสียงกระซิบเบาๆ ของบทสนทนา เสียงโหยหวนเบาๆ ของรถเข็นเด็ก และเสียงที่อยู่ห่างไกลจากโลกภายนอกกำแพงสวน