งานศิลปะที่ดึงดูดนี้ทำให้ผู้ชมรู้สึกมีเสน่ห์จากการนำเสนอภาพของสุภาพสตรีผู้ถือแผ่นเพลง ฝีมือของศิลปินแสดงให้เห็นในเกมของแสงและเนื้อสัมผัส; ความมั่งคั่งของชุดของเธอยิ่งตัดกันอย่างงดงามกับผิวพรรณที่สว่างและขอบลูกไม้ละเอียดอ่อนที่กรอบใบหน้าของเธอ สีหน้าของเธอเป็นการผสมผสานระหว่างความสง่างามและความมั่นใจ ชวนให้ขบคิด — เธอคือใคร? เธอกำลังร้องเพลงอะไร? บรรยากาศนั้นทั้งแสนเบิกบานและชวนคิด สร้างความสะเทือนอารมณ์ที่ยังคงอยู่เหนือผืนผ้าใบ

โทนสีเป็นการผสมผสานกันระหว่างสีพาสเทลอ่อนๆ และเฉดสีที่ลึกและสดใส สะท้อนความมีชีวิตชีวาของตัวละครได้อย่างมีประสิทธิภาพ สีทองในพื้นหลังเพิ่มพูนการปรากฏตัวของตัวเอก เสมือนว่าเธอถูกส่องสว่างด้วยแสงจากภายใน การใช้สีและแสงที่มีความสามารถของฟราโกนาร์ทำให้ภาพนี้ให้ความรู้สึกของความทันทีทันใด นำพาเราไปสู่ช่วงเวลาแห่งศิลปะและความสง่างาม มันไม่เพียงแต่ชวนเราให้เห็นภาพแล้วเท่านั้นแต่ยังเชิญชวนให้เรารู้สึกถึงดนตรีที่เธอเป็นสัญลักษณ์ — ชีวิตแห่งเสียงดนตรีที่บันทึกภาพช่วงเวลาอันงดงาม ซึ่งความงามและการแสดงยังรวมตัวกันได้อย่างง่ายดาย