ในภูมิทัศน์อันมีชีวิตชีวานี้ การใช้สีที่กล้าหาญดึงดูดความสนใจของผู้ชมในทันที สีเหลืองสดใสของอาคารตัดกับสีฟ้าลึกของท้องฟ้าได้อย่างสวยงามกระตุ้นความรู้สึกถึงความอบอุ่นและความสงบ แสงอาทิตย์ทำให้ฉากนี้ดูเป็นประกายสีทองซึ่งมีปฏิสัมพันธ์เล่นกันอย่างสนุกสนานกับเงาที่นุ่มนวลซึ่งถูกโยนออกมาจากโครงสร้าง แปรงแต่ละอันที่ใช้ทาสีรู้สึกมีชีวิตชีวามากราวกับว่านักวาดต้องการสื่อความเป็นจริงของโมเมนต์นั้น ทุกคนสามารถได้ยินเสียงวุ่นวายของถนนที่เต็มไปด้วยผู้คนที่มีส่วนร่วมในชีวิตประจำวัน เทคนิคการอิมพาสโตที่มีเอกลักษณ์ของวานโก๊ะได้เพิ่มคุณภาพทางสัมผัสให้แก่ภาพวาด โดยเชิญชวนผู้ชมให้สัมผัสกับสื่อในทางกายภาพ

องค์ประกอบเป็นการนำสายตาผ่านสถาปัตยกรรมที่มีเสน่ห์ไปสู่เส้นขอบฟ้าที่อยู่ห่างออกไป ซึ่งเต็มไปด้วยรูปทรงและเนื้อสัมผัสที่ลึกลับ มีปฏิสัมพันธ์ที่มีชีวิตชีวาระหว่างอาคารกับธรรมชาติ ต้นไม้ทำให้เกิดกรอบของภาพ เหล่าต้นไม้กำลังสั่นไหวในสายลมที่อ่อนโยน ผลงานชิ้นนี้ซึ่งถูกสร้างขึ้นในช่วงเวลาของความวุ่นวายส่วนตัวของศิลปินแสดงให้เห็นถึงการเปรียบเทียบระหว่างความมีชีวิตชีวากับความโศกเศร้า ไม่เพียงแต่เป็นภาพขนาดเล็กของสถานะทางอารมณ์ของเขา แต่ยังสะท้อนถึงโลกที่เขาได้สัมผัสทุกวัน บันทึกถึงความงดงามและชีวิตชีวาของชีวิตย่านถนนในประเทศฝรั่งเศสในปลายศตวรรษที่ 19