งานศิลปะนี้แสดงให้เห็นถึงโรงสีข้าวน้ำ ตั้งอยู่บนฉากหลังของท้องฟ้าที่ขมุกขมัว สร้างความรู้สึกสงบที่ขัดแย้งกับความตึงเครียดที่แฝงอยู่ ตัวอาคารซึ่งมีโครงสร้างไม้สีน้ำตาลเข้มและล้อไอน้ำที่ชัดเจน โดดเด่นออกมา ส่งผลให้รูปทรงของมันดูนุ่มนวลขึ้นจากทิวทัศน์ธรรมชาติที่อยู่รอบๆ พาเล็ตต์ที่ใช้ส่วนใหญ่ประกอบด้วยสีเทาที่ถูกกระจายและเฉดสีดิน ทำให้โรงสีสามารถรวมเข้ากับสิ่งแวดล้อมตามธรรมชาติได้อย่างลงตัวในขณะเดียวกันก็ยังคงเป็นจุดสนใจหลักของผลงานนี้ ทุกการกดพู่กันดูเหมือนจะส่งผ่านไม่เพียงแค่รูปร่าง แต่ยังรวมถึงน้ำหนักของบรรยากาศ; ท้องฟ้าที่หนักอึ้งย้อยย้อยต่ำ ราวกับว่าเป็นลางบอกความเปลี่ยนแปลงที่จะมาหาเรา.