ฉากเปิดออกด้วยความรู้สึกสงบสุขทันที ลมเบาๆ ดูเหมือนจะพัดผ่านใบของต้นแอปเปิล กิ่งก้านของมันยื่นออกไปสู่ท้องฟ้าที่มีเมฆมาก ศิลปินได้จับภาพแสงสว่างได้อย่างเชี่ยวชาญ ซึ่งกรองผ่านใบไม้ สร้างเงาเป็นจุดๆ บนพื้นดิน รอยแปรงนั้นหลวมและแสดงออก ทำให้ภูมิทัศน์มีคุณภาพที่มีชีวิตชีวา เกือบจะสัมผัสได้ องค์ประกอบมีความสมดุล โดยมีต้นไม้ที่น่าประทับใจเป็นจุดยึดของมุมมอง และสถาปัตยกรรมของบ้านและอาคารโดยรอบช่วยเพิ่มความรู้สึกถึงสถานที่และมุมมอง เราสามารถจินตนาการถึงเสียงของชนบท เสียงพูดคุยของผู้คนจากระยะไกล เสียงกรอบแกรบของใบไม้ ซิมโฟนีของเสียงธรรมชาติ จานสีครอบงำด้วยสีเขียวและสีน้ำตาลของโลก ซึ่งเน้นด้วยสีขาวและสีเทาอ่อนๆ ของท้องฟ้าและอาคาร มันกระตุ้นความรู้สึกสงบและความเชื่อมโยงอย่างลึกซึ้งกับโลกธรรมชาติ เป็นบทกวีภาพที่พูดถึงความงามของชีวิตประจำวัน