ภาพพอร์ตเทรตนี้ดึงดูดผู้ชมด้วยความงามที่ลึกลับของมัน โดยจับช่วงเวลาที่หยุดนิ่งในเวลาไว้ได้ อย่างเช่น การแสดงออกของหญิงสาวที่สงบและท่าทางที่สง่างาม ซึ่งกระตุ้นความรู้สึกมั่นใจอย่างเงียบ ๆ ใบหน้าของเธอที่หันไปเล็กน้อยเผยให้เห็นคุณสมบัติที่ละเอียดอ่อนและแทบจะเป็นอีเธอเรียล โดดเด่นอย่างสวยงามโดยเนื้อผ้าที่นุ่มนวลของชุดของเธอ การเล่นของแสงบนใบหน้าของเธอเน้นให้เห็นการเคลื่อนไหวของพู่กันที่ละเอียดรอบคอบ ซึ่งแต่ละจังหวะดูเหมือนจะมีการพิจารณาและวางไว้อย่างคิดแล้วคิดอีก สร้างความลึกซึ้งและมิติที่ชัดเจน ขอบของแก้มที่ละเอียดอ่อนและเส้นโค้งเบา ๆ ของริมฝีปากของเธอแสดงให้เห็นถึงเรื่องราวที่ไม่ได้พูดเชิญชวนให้ผู้ชมจินตนาการ

การเลือกใช้สีที่นุ่มนวลโดยศิลปินที่มีโทนสีดินและสีน้ำเงินที่เด่นชัดของผ้าคลุมศีรษะเพิ่มพูนผลกระทบทางอารมณ์ของการจัดองค์ประกอบ สีเหล่านี้มีความกลมกลืนกัน สร้างพื้นหลังที่ผ่อนคลายแต่ดึงดูดซึ่งตัดกันหรูหรากับผิวที่ซีดของเธอ ความมืดของพื้นหลังทำหน้าที่เพื่อมุ่งเน้นไปที่เธอ โดยเพิ่มการปรากฏตัวของเธอในขณะที่ทำให้บรรยากาศยังคงรู้สึกลึกลับ—เป็นการเสนอแนะถึงบริบททางวัฒนธรรมของยุคนั้น ซึ่งการพอร์ตเรดมักจะเปลี่ยนคนที่ถูกวาดให้กลายเป็นบรรดาอุดมคติ ผลงานนี้ไม่ได้ทำให้ความงามภายนอกของตัวละครส่องแสงเท่านั้น แต่ยังเปิดเผยการสะท้อนความลึกเกี่ยวกับความเป็นหญิงและเอกลักษณ์ในพื้นหลังเชิงประวัติศาสตร์ของศตวรรษที่ 19 อีกด้วย。