ในผลงานชิ้นนี้ สาวน้อยคนหนึ่งนั่งอยู่ที่เวอร์จินัลซึ่งเป็นเครื่องดนตรีประเภทคีย์บอร์ด ในช่วงเวลาที่แสนใกล้ชิด แสงอ่อนๆ ส่องกระทบตัวเธอ แสดงให้เห็นถึงความสง่างามของเธอ ราวกับเชื้อเชิญผู้ชมให้เข้าร่วมในโลกแห่งการดนตรีและการครุ่นคิดของเธอ วัยรุ่นหญิงคนนี้สวมชุดเรียบง่ายแต่มีเสน่ห์ ขณะที่ผ้าคลุมสีเหลืองทองที่หรูหราห่มอยู่ที่ไหล่ของเธอช่วยเพิ่มความอบอุ่นให้กับพื้นหลังที่เป็นกลาง แม้จากมุมข้าง ท่าทางและมุมที่ละเอียดละออของโครงสร้างเธอยังสื่อถึงอารมณ์สงบและมีสมาธิ—ดูเหมือนว่าเธอจะต้องอยู่ในโลกดนตรีของตัวเอง

องค์ประกอบที่สร้างขึ้นทำให้เกิดการโต้ตอบที่ดึงดูดระหว่างแสงและเงา; ความหรูหราของผ้าคลุมตัดกันอย่างสวยงามกับส่วนขององค์ประกอบที่เรียบง่ายรอบตัวเธอการใช้สีอย่างมีทักษะนี้แสดงให้เห็นถึงความชอบของเวอร์เมียร์ในเรื่องของแสงสว่างและสะท้อนถึงเทคนิคที่ยอดเยี่ยมของเขาในการสร้างเนื้อผ้าที่รู้สึกได้เกือบจะเป็นรูปธรรม มันไม่สามารถหลีกเลี่ยงความรู้สึกสงบและความคิดถึงเมื่อจ้องมองไปยังการแสดงของชีวิตในบ้านที่แน่ชัดนี้; มันทำให้เรานึกถึงช่วงเวลาสำคัญที่ใช้เวลาในความเงียบสงบของการอยู่เพียงลำพัง ในทางประวัติศาสตร์สิ่งนี้ยังคงสัมพันธ์กับวัฒนธรรมเนเธอร์แลนด์ในศตวรรษที่ 17 ที่เฉลิมฉลองศิลปะและชีวิตในบ้าน โดยเปิดเผยให้เห็นถึงผู้หญิงในบริบทที่อ่อนโยนที่เขาได้รักษาบทบาทของพวกเขาในขณะเดียวกันก็เพลิดเพลินกับความสุขของดนตรีและความงาม