ภาพนี้ถ่ายทอดฉากที่น่าหลงใหลของหญิงสาวคนหนึ่งท่ามกลางสวนดอกไม้ที่บานสะพรั่ง ท่ามกลางการเคลื่อนไหวเบา ๆ ของกิ่งไม้และกลีบดอก เธอค่อย ๆ ยกปีกหมวกจากฟางที่ประดับด้วยดอกไม้ ดวงตาของเธอจ้องไปยังลูกแก้วสะท้อนแสงที่ตั้งอยู่บนเสาคอลัมน์คลาสสิก ซึ่งสะท้อนภาพและทำให้ท้องฟ้าและต้นไม้บริเวณรอบ ๆ ผิดเพี้ยนไป พาเลตสีผสมผสานระหว่างสีพาสเทลชมพู สีฟ้า และสีเขียว สีสันราวกับบทเพลงอันสดใสของแสงแดดที่ลอดผ่าน ซึ่งสร้างบรรยากาศที่นุ่มนวลและเต็มไปด้วยความสงบ

เทคนิคการใชแสงที่ชำนาญทำให้ภาพนี้ดูมีชีวิตชีวาขึ้น และแสดงถึงความรู้สึกที่ลึกซึ้งผ่านการแสดงออกของหญิงสาว รอยพู่กันที่วาดเป็นเสี้ยวสั้น ๆ อย่างอิสระชัดเจน ไม่อัดแน่นเกินไป ถ่ายทอดให้เห็นถึงพื้นผิวอ่อนนุ่มของดอกไม้และบรรยากาศที่มีความเป็นไหลลื่น เหมือนเวลาหยุดนิ่งในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ ลูกแก้วเงาสะท้อนเพิ่มความซับซ้อนและความลึกลับ เชิญชวนผู้ชมมองเห็นอีกมุมมองหนึ่งในสวนนี้ ภาพนี้ไม่ได้เป็นเพียงการเน้นความงามของธรรมชาติเท่านั้น แต่ยังสื่อถึงความคิดย้อนกลับและความมหัศจรรย์ที่สงบในช่วงเวลาธรรมดา ๆ ซึ่งเป็นลักษณะของบริบทศิลปะในปลายศตวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษที่ 20